Deze show is helaas gecanceld i.v.m. het coronavirus. Check hier onze uitleg.

De psychedelische pop van het Nederlandse kwintet Torii lijkt behendig voorbij te waaien zonder zorgen ter wereld: warm, weemoedig en gewichtloos. Meerdere luisteraars naar de debuut-LP Return To Form van de band (verwacht begin 2020) onthullen echter een grimmige antithese van dat snelle oordeel: elk van deze elf nummers is met zorgvuldige, opzettelijke zorg geschreven, gecomponeerd en opgenomen. Oprichter Domenico Mangione vertaalt onrustige gevoelens van trauma, eenzaamheid en vervreemding in zijn ingewikkelde, spectrale productiewaarden. >>

Torii begon als een solo-project dat Mangione-demotracks vond in een verlaten schoolgebouw. Dit nogal verlaten landschap, plus het gekrijs van de meeuwen die het gebied terroriseerden, vormden de perfecte echokamer voor de Nederlandse muzikant en producer om zijn definitieve stem te vinden, in zijn gewenste tempo. Dat gezegd hebbende: Torii's vroege incarnaties - met een draaiende line-up van muzikanten rond Mangione - waren als gevolg daarvan veel grilliger in sonics en live-uitvoeringen. Tijdens ‘Human’ - off van de 2016 Submerged EP van de band (Geertruida Records) - oefende hij zich vaak uit in cathartisch gitaargeluid, waarbij hij zijn eigen niet-conformistische lexicon niet aan zijn bandleden kon overbruggen - en vice versa. Kort na het uitbrengen van hun debuutplaat speelde de band kritisch gerenommeerde festivals en locaties, namelijk Paradiso, Vera, De School, Incubate, Grasnapolsky en Le Guess Who ?.

Nu een vast vijfkoppig ensemble - Mangione, multi-instrumentalist / producer Tijmen van Wageningen, gitarist / lap steel-speler Willem Oostendorp, toetsenist Jilles van Kleef en drummer Olivier Schiphorst - Torii begon Mangione's vrijgevochten opnamemethoden te gebruiken als de basis voor volledig gerealiseerde studio-pracht, waardoor ze voldoende tijd hebben om de scherpe grenzen in vaardigheid en filosofie te vervagen. Elke muzikant behandelde de make-up van Return To Form met kinderhandschoenen en oogst eigenzinnige geluiden op een nauwgezette manier.

Het volstaat te zeggen dat Mangione zijn eigen gitaar niet snel weer zal verminken, hoewel de scherpe aandacht van zijn band voor detail - elke dronken lapstalen noot, glinsterende vocale overdub of zacht toegepaste bas thrum - niet minder cathartisch is. Domenico: “We willen niet de zoveelste band zijn die op iets reageert en verstrikt raakt in de hele gitaarrock machismo. Ik vind dat mensen over het algemeen te beperkt zijn tot hun eigen zelfbeeld, in plaats van alleen maar muziek te maken. ” Door de verdienste van Mangione's diepe investering in het opnemen en componeren van liedjes, kon hij enkele van zijn grootste demonen confronteren. Hoewel sommige muziek is gemaakt om ontberingen te kanaliseren, kiest Torii ervoor om het te omhullen, te voeden en die koude, kale leegten op te vullen met talloze kleuren, texturen en vegetatie.

Over het komende album ‘Return To Form’ uit februari 2020: De fosforescerende phaser-doordrenkte glimmer van ‘Oh Nola’ en het verdovende middel, Van Kleef-geschreven ‘Sinuosity’ illustreren beide de wens van de band om een ??alchemie van pop-harmonischen en textuur te creëren die op de een of andere manier alles behalve intimiderend is. Domenico: “Tijmen speelde deze prachtige blokfluitmelodie op (Sinuosity) die nauwelijks hoorbaar is. We houden alle vier van zulke platen: waarin je elke keer dat je het hoort iets nieuws ontdekt. Maar zonder dat het overweldigend wordt."